عفونت سیستم ادراری یک نوع وضعیت بالینی است که میتواند سیستم فوقانی که شامل مجرای ادرارو مثانه است وسیستم ادراری تحتانی که شامل حالبها و لگنچه ها و کالیس ها و پارانشیم کلیه است را درگیر نماید.
عفونت سیستم ادراری به وجود مقدار قابل توجه میکروارگانیسم یا میکروب در سراسر سیستم ادراری گفته میشود.
علایم بالینی:
تب
تکرر یا تخلیه نادر ادرار
دادوفریاد
تحریک پذیری دایم
ادرار بدبو
جریان غیر عادی ادرار
درد هنگام دفع ادرار
فوریت در دفع ادرار
دردشدید شکمی
بی قراری
سوزش ادرار
عوامل زمینه ای در ایجاد عفونت سیستم ادراری:
طول مجرای ادراری که در دختران کوتاه تر است
استاز یا تخلیه نا کامل مثانه
یبوست مزمن
سوندها
لباس های زیر تنگ
روشهای تشخیصی:
ارزیابی تاریخچه
معاینات فیزیکی
ازمایشهای ساده ادرار و کشت ادرار
اهداف درمان در کودکان مبتلا به عفونت سیستم ادراری عبارتند از:
برطرف کردن عفونت جاری
شناسایی عوامل مستعد کننده جهت کاهش احتمال عود عفونت
پیشگیری از بروز سپسیس ادراری
درمان ها:
مصرف مایعات فراوان
تعویض مرتب دیاپر یا پوشک کودک
استفاده ار انتی بیوتیکها طبق صلاح دید پزشک
رعایت بهداشت ناحیه پرینه….شستشو از جلو به عقب.
مصرف غذاهای غنی از پروتیین حیوانی جهت اسیدی کردن ادرار
در زمان استحمام کودکان را در داخل وان یا لگن نباید قرار داد
هشدار پرستاری:
هر کودک با علایم زیر از نظر وجود عفونت سیستم ادراری مورد ارزیابی قرار گیرند:
بی اختیاری ادراری در کودکی که توانایی کنترل ادرار را کسب کرده است
تکرر ادرار
استشمام بوی نامناسب از ادرار
فوریت در دفع ادرار
جهت تشخیص غفونت سیستم ادراری در نوزادان و کودکان دیاپر یا پوشک را هر نیم ساعت کنترل کنید.از نظر تعداد دفعات ادرار و بوی ادرار.
تهیه شده توسط : دکتر سارا نخعی زاده – متخصص کودکان و نوزادان
آبان ۱۳۹۵
